Στη Λεβαδειά δεν παίξαμε με το πάθος που θα άρμοζε στην περίσταση. Ίσως και λόγω ψυχολογίας μετά το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ πέναλτυ του Μαζαράκου που μας ΑΠΟΔΕΚΑΤΙΣΕ με επτά(!) κίτρινες (οι τέσσερις κρίσιμες…) και μία απευθείας κόκκινη μετά τη λήξη του παιχνιδιού που μπορεί να μετατραπεί σε τιμωρία 5 αγωνιστικών.[Αλήθεια, Μαζαράκο, ΠΟΥ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕΣ το Σάββατο το βράδυ; Ήσουν στη Λεβαδειά το Σάββατο αλλά δεν κοιμήθηκες στο ξενοδοχείο που έκλεισες, όπως διαβεβαιώνει το ξενοδοχείο. Ποιος σε φιλοξένησε; Πρόσεχε να μην ακουστεί καμία βρώμα ότι φιλοξενήθηκες σε παράγοντα της Λεβαδειάς γιατί σε βλέπω να χάνεις τη σφυρίχτρα σου…] Σε βαθμολόγησαν και με 7.9 τρομάρα σου όταν όλοι παραδέχονται ότι αλλοίωσες αποτέλεσμα…

Τώρα τα πράγματα είναι δυσκολότερα. Δεν είναι όμως αδύνατον να σωθούμε. Μπορούμε!

Σε ισοβαθμία είμαστε ισοδύναμοι με Λεβαδειακό, και καλύτεροι από τους άλλους δύο. Με ή χωρίς τους 4 βαθμούς δε χάθηκαν όλα. Θυμίζω την ιδανική χρονιά 1992/93, όταν για να σωθούμε έπρεπε τις τελευταίες αγωνιστικές να πάρουμε ισοπαλία εκτός από τον ΟΦΗ (που ήταν πέμπτος και όχι 12ος), ισοπαλία εντός με τον Παναθηναικό 2-2 που είχε να χάσει βαθμούς 10 αγωνιστικές και ο Βάντσικ να δεχθεί τέρμα 950 λεπτά, και να κερδίσουμε την ΑΕΚ 1-0 την προτελευταία αγωνιστική. Ήταν οι δύο που κηνυγούσαν πρωτάλθλημα τότε.

Έχουμε 4/5 παιχνίδια στο Καυτατζόγλειο και ένα στη Λάρισα. Έχουμε πάλι ΠΑΟ και ΑΕΚ εντός. Οι ομάδες που αξίζουν να σωθούν είναι αυτές που στα μεταξύ τους φέρνουν καλύτερα αποτελέσματα και αυτές που κόβουν από τους 3 πρώτους. Στα μεταξύ μας, μόνο η ατυχία και η διαιτησία μας εμπόδισαν να έχουμε 6 νίκες – μέσα έξω και τους τρεις. Η ατυχία στο Ηράκλειο και η διαιτησία στη Λεβαδειά. Από τους μεγάλους, τον Ολυμπιακό τον κερδίσαμε στο γήπεδο. Αν αξίζουμε, παρά τον αποδεκατισμό των καρτών, θα φανεί στα τελευταία 5 παιχνίδια.Πρέπει να πιστέψουμε ότι μπορούμε. Και αυτό να μεταδίδουμε σε γνωστούς, φίλους και ποδοσφαιριστές. Τίποτα άλλο.