ΟΛΥΜΠΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, από τον Δημιουργό του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ Γεώργιο Ζώη
Προς τους Φιλέλληνες του Κόσμου και τους Έλληνες της διασποράς, όσον αφορά το Αρχαίο Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα και τα Πολιτικά, Πολιτιστικά, αλλά και Οικονομικά δρώμενα της Ελλάδος, προκειμένου Εθελοντικά να δημιουργηθεί Σώμα Ολύμπιας Παρέμβασης, για επανασύνδεση του Ομφάλιου Λώρου Αρχαίου Ελληνισμού – Νέο Ελληνισμού, ώστε η Ελλάδα να ενεργοποιηθεί και πάλι, για το καλό ολόκληρης της Ανθρωπότητας, όπως περιληπτικά αναφέρομαι, με την παρούσα πρόσκληση και αναλυτικότερα, με το έργο μου: Ολύμπιος Οραματισμός – olympios oramatismos
Αγαπητοί μου φίλοι, ως γαλουχημένος από τον Αρχαίο Ελληνισμό – Ολυμπισμό, τις Πανεπιστημιακές μου σπουδές, την 33άχρονη ζωή στις Ένοπλες Δυνάμεις και την 20ετή Πολιτιστική – Πολιτική μου παρουσία, ως Ιδρυτής – Πρόεδρος της Πολιτιστικής – Πολιτικής Κίνησης «ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ», αλλά και ως Δημιουργός της Κοσμοθεωρίας του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ στον Α΄ ΑΙΩΝΑ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, ακράδαντα πιστεύω στην άμεση ανάγκη της Αλλαγής του Αναληθούς Κόσμου των 20 αιώνων μ.χ. με τη Δημιουργία ενός Αληθινού και Νέου Κόσμου, του Κόσμου του Α΄ ΑΙΩΝΑ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ. Οπότε έχω την τιμή να σας υποβάλλω τη θερμή παράκληση, για μια Ολύμπια Πολιτιστική – Πολιτική Παρέμβασή σας, προς υλοποίηση των στόχων μου. (Δέον να σημειωθεί ότι η λέξη Ολυμπισμός δεν υπήρχε στα Ελληνικά Λεξικά και Εγκυκλοπαίδειες, ενώ στο Γαλλικό Λεξικό υπήρχε, αλλά και ουδέποτε την επικαλείτο κάποιος στην Ελλάδα, πέραν της λέξης Ολυμπιακό Πνεύμα. Το 1982 έστειλα επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή, όπως και το βιβλίο μου ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ, οπότε άρχισε να γίνεται η χρήση της λέξης Ολυμπισμός και προ ολίγων ετών εγγράφηκε στο Λεξικό του κ. Μπαμπινιώτη, με σχετική επιστολή μου.)
Αγαπητή μου φίλοι, θα μου επιτρέψετε να μπω άμεσα στο σημερινό πρόβλημά μας. Φίλοι μου, στο διάβα των νεότερων χρόνων διαπιστώνουμε να παρουσιάζεται μια πλήρη αδιαφορία των Πολιτικών, Πνευματικών και Πολιτιστικών παραγόντων, με αποτέλεσμα το Ελληνικό Κράτος να διαφθαρεί στη κυριολεξία. Σε τούτο συνετέλεσαν οι ασύδοτοι και αντιδημοκρατικοί Νόμοι, όπως και η μη εφαρμογή των, αλλά και οι απροσανατόλιστοι Στόχοι, Αρχές και Δομές, που έθεταν στο Λαό οι εκάστοτε και δυστυχώς οι περισσότεροι διεφθαρμένοι και απολίτιστοι και κυρίως απαρνητές της Φυλής των ήτοι, του Αρχαίου Ελληνισμού – Ολυμπισμού, Πολιτικοί άνδρες. Τούτο συνέβαινε πάντα, εκτός ολίγων χρονικών περιόδων και ολίγων Πολιτικών, γιατί οι Πολιτικές των, από της Επαναστάσεως του 1821 ήταν και συνεχίζουν να είναι και σήμερα ταυτισμένες, με τις πολιτικές και δοξασίες των αφρόνων Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, εκτός του Ιουλιανού, αφού συνεχίζουν να συμπράττουν μετά της Θεϊκής Εξουσίας, ήτοι της προβαλλόμενης Φοβίας προς τον Θεό και την Εξουσία, με αποτέλεσμα να επέρχεται και ο εξαναγκασμός των, από τα Ιερατεία, των Ιεραρχών, ήτοι των αγυρτών «κατά τους Ιστορικούς συγγραφείς». Εξάλλου όλοι γνωρίζουμε ότι, η επιδίωξή των Ιερατείων ήταν και είναι να εκμεταλλεύονται τη Θρησκομανία των Ελλήνων Πολιτών, όπως και του εκάστοτε πόνου των, αλλά και της μορφωτικής ανεπάρκειάς των, που προέρχεται και αυτή, από την λιτή προσφερόμενη μόρφωσή των. Οπότε όταν οι Πολιτικοί Άνδρες έρχονται στην Εξουσία γίνονται δυνάστες και συμπεριφέρονται σαν κατακτητές, αρκούμενοι στη συμπαράσταση των κηπουρών των, του περιβάλλοντός των γενικότερα και προπάντων στην ευχή, που παίρνουν, από τα Ιερατεία και τους Ιεράρχες όταν ορκίζονται, για να αναλάβουν τα καθήκοντά τους. Πιστεύουν ακόμη ότι, μόνο με την ευχή των Ιεραρχών και τη βοήθεια του Θεού θα μπορούν πάντα να διοικούν και να αναδιοργανώνουν το Κράτος, γενόμενοι έτσι γελοίοι, σε ολόκληρο τον Κόσμο. Προτιμούν μια τέτοια τακτική, γιατί δεν έχουν το θάρρος τη γνώση και κυρίως τη τόλμη να αντιδράσουν. Το παράδειγμα των προγόνων μας, του Σωκράτους, του Πλάτωνα, του Ηράκλειτου, του Επίκουρου κ.λ. δεν τους άγγιξε, καίτοι γνωρίζουν ότι εκείνοι ήλθαν σε αντιπαράθεση, με τα τότε Ιερατεία, με τη γνωστή κατάληξη αυτής της θυσίας του Σωκράτους, προκειμένου να μείνει πιστός στους Νόμους της Πόλης, καίτοι γνώριζε ότι, το κατεστημένο της Πόλης των Αθηνών κυριαρχείτο, από τα τότε Ιερατεία της. Μήπως και σήμερα το ίδιο δεν γίνεται, όταν βλέπουμε, κατά κόρον οι Ιεράρχες να προσηλυτίζουν το Λαό, με τις συνεχόμενες παρεμβάσεις των, όπως είναι οι ομιλίες των από τους Άμβωνες και μάλιστα με μεγάφωνα και με συνεχείς ανακρούσεις των καμπανών και σήμαντρων, τους ακατανόητους ψαλμούς και προβαλλόμενα αλλόκοτα μυστήρια, αλλά και των αναληθών Ευαγγελίων, όπου το νερό γίνεται κρασί, ο παράλυτος γίνεται καλά, η ανάσταση του Λαζάρου και τόσων άλλων παράλογων και ανόητων. Με όλα αυτά γνωρίζουμε ότι, παραβαίνουν το Άρθρο 13 του Συντάγματος, το οποίο ρητώς απαγορεύει το προσηλυτισμό, από οιανδήποτε Θρησκεία. Επίσης με τη καθημερινή παρέμβασή των στη Νέα Γενιά, τη παιδεία γενικότερα, επιβάλουν σε αυτή και την Καλογερίστικη ζωή και νοοτροπία, με αποτέλεσμα οι Νέοι μας να μη μπορούν να διευρύνουν το Πνεύμα τους και να διακριθούν στην Ελλάδα, παρά μόνον όταν πάνε στο Εξωτερικό, όπου ελεύθεροι εκεί ανοίγουν τα πτερά των και εξελίσσονται. Απτή απόδειξη είναι η ονομασία του Υπουργείου Παιδείας και σε Θρησκευμάτων και αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Επίσης με την καθημερινή αναληθή προσευχή: Πάτερ Υμών εν τοις Ουρανοίς, ή το: Πιστεύω εις ένα Θεό πατέρα Παντοκράτορα.. ή το άλλο Βυζαντινό ψεύτικο: «Εν τούτω Νίκα», αφού είναι γνωστό ότι, ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος δεν γνώριζε να διαβάζει Ελληνικά και τόσα άλλα οξύμωρα, αναληθή και γελοία, που μας επιβάλουν να μαθαίνουμε και μάλιστα, με τη προβαλλόμενη φοβία και αμαρτία προς το Θεό, τους Άγιους και τα Ιερατεία. Με όλα τα ανωτέρω, πως ήταν δυνατόν να αποφύγουμε τις ανόητες και κυρίως διαιρετικές μεθοδεύσεις του Λαού μας, όπως ήταν οι άφρονες συνάξεις του μακαριστού, διαμαντοσυλλέκτη Χριστόδουλου, με τα μπαϊράκια στις πλατείες, όπως και την απειλή του Μακαριστού Σεραφείμ προς το Πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου λέγοντάς του: Πρόσεχε, γιατί εγώ έχω μεγαλύτερο μαγαζί και μάλιστα γωνιακό, με αποτέλεσμα άμεσα να παραιτήσει τον οραματιστή Υπουργό Παιδείας Αντ.Τρίτση κ.λ. Με όλα τα ανωτέρω βλέπουμε ότι, η προσταγή του Αποστόλου Παύλου: « Να υποτάσσεστε στο Θεό και την Εξουσία» καλά κρατεί, όπως και το: Μετά φόβου Θεού προσέρχεστε, το πίστευε και μη ερεύνα, το δόξα σοι ο Θεός, μέχρι και αυτό το γελοιοποιούμενο, από τον Καλόγερο Εφρέμ, της περιφοράς της Αγίας Ζώνης της Παναγίας, για προσκύνημα και ίσως αύριο και αυτής της καλτσοδέτας της Παναγίας, αρκεί να επιτυγχάνεται ο σκοπός, ήτοι της υποταγής και της εξαναγκαστικής πίστης και ασφαλώς του μαζέματος χρήματος. Ιδού γιατί δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα έστω ένας Ηγέτης, ώστε να καταργήσει όλες τις Αυτοκρατορικές Βυζαντινές παραδόσεις, που πάντα μας πάνε πίσω και κυρίως των Διαταγμάτων εκείνων, που επέβαλαν τη παύση της λειτουργίας της Ακαδημίας του Πλάτωνα και Επικούρειου Φιλοσοφικής Σχολής των Αθηνών. Το αποτέλεσμα όλων τούτων ήταν να δημιουργηθεί ένας αναληθής κόσμος και το Ανθρώπινο Πνεύμα να υποστεί τη μεγαλύτερή του ταπείνωση και κατάπτωση, μέσα στα 2.000 μ.χ. έτη. Ιδού πως προήλθε και η πλήρης επικράτηση των Ιερατείων του Χριστιανισμού και στη συνέχεια, με τη βοήθεια και συμπαράσταση όλων των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, εκτός του Ιουλιανού, προήλθε και η πλήρη καταστροφή κάθε ιερού και όσιου του Αρχαίου Ελληνισμού, Ολυμπισμού με αποτέλεσμα να προέλθει και η αποκοπή του Ομφάλιου Λώρου, του Αρχαίου Ελληνισμού, από τον Αναληθή δημιουργούμενο νέο Έλληνο Χριστιανισμό και στη συνέχεια να επέλθει και αυτός ο σκοταδισμός του μεσαίωνα. Αντιθέτως των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες αγκάλιασαν τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί και ο Ελληνο – Ρωμαϊκός Πολιτισμός, εκτός βεβαίως ολίγων εξ αυτών. Η ευκαιρία στους Πολιτικούς μας Άνδρες εδόθη, κατά την Επανάσταση του 1821, για την πλήρη ολοκλήρωση της απελευθέρωσης του Λαού, από την Τουρκοκρατία και προπάντων της απαλλαγής του, από την Βυζαντινή καθεστωτική Τάξη των Ιερατείων. Οπότε για εμάς όλους του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ οι Ηγέτες των Λαών δεν θα πρέπει να έχουν σχέση με Θρησκείες, αφού γνωρίζουμε ότι, όλες οι Θρησκείες του Κόσμου, πέραν από τις αρχικές Αρχές, που έθεσαν οι Αρχηγοί των Φιλών των, οι Θεοί των έστω, με τη πάροδο των χρόνων παραχαράχθηκαν και έγιναν φέουδα των Ιερατείων, οπότε μεθοδικά και με το προσηλυτισμό τους, αλλά και τις κατάλληλες μεθοδεύσεις των, κατόρθωσαν να παρεμβαίνουν στους Πολιτικούς Ηγέτες των Κρατών. Ιδού γιατί φθάσαμε σήμερα στο έσχατο σημείο της γελοιοποίησης και της ταπείνωσης του Ανθρώπινου Γένους και ιδού η μαρτυρία του Φιλόσοφου Κορνήλιου Καστοριάδη, που λέει ότι είχε διαβάσει στο times Literary Supplement, την παρουσίαση βιβλίου, που αναφερόταν στους Αρχαίους Έλληνες Φιλόσοφους. Εκεί ο Συγγραφέας διερωτάτο: « Αλήθεια πως είναι δυνατόν, ένας Λαός που δημιούργησε Φιλοσοφία, Δημοκρατία, Τραγωδία και Ολυμπισμό, μπόρεσε να μείνει δέσμιος, τέτοιων ανόητων και παράλογων, αλλά και εξωφρενικών πεποιθήσεων και μάλιστα επί 20 αιώνες, όπως είναι αυτή η άμωμος σύλληψη, από μία αγία παρθένο, ένα Ον που είναι και Θεός και Άνθρωπος, που ανεβαίνει στους ουρανούς και επανέρχεται, κάνει θαύματα, πεθαίνει, αναστήνεται και τόσα άλλα αναληθή και αλλόκοτα κατασκευάσματα»; Δεν γνώριζε ο Συγγραφέας όμως ότι, με τους σφοδρούς διωγμούς, τις ταπεινώσεις και κυρίως τις απειλής, της αφαίρεσης και αυτής της ζωής, από τις ορδές των Ιερατείων του Χριστιανισμού, προς όσους Εθνικούς ήθελαν να ακολουθούσουν τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό. Το αποτέλεσμα ήταν να συντελεστεί ο αποδεκατισμός και στη συνέχεια να επικρατήσουν αυτά που όλως ορθώς αναφέρει ο Συγγραφέας ανωτέρω.
Αλήθεια αγαπητή μου φίλοι, σήμερα εάν υπήρχε έστω ένας Αρχαίος Έλληνας, με την αυτή ανησυχία, για την Αναζήτηση του Απολύτου, ή εάν συνεχιζόταν ο Αρχαίος Ελληνισμός, με την επικράτηση του σοφού Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουλιανού, θα είχε κάποιος την τόλμη να μας καθυβρίζει, όπως συμβαίνει με εμάς τους Νέο – Έλληνες Χριστιανούς σήμερα;
Προ όλων των ανωτέρω Αγαπητοί μου φίλοι, οφείλω να κάνω μια μικρή ανάλυση, όσον αφορά την ύπαρξη και επίδραση των Θρησκειών στον Άνθρωπο και κατά προέκταση στη διαμόρφωση του Κόσμου των 20 μ.χ.αιώνων, προκειμένου να είμαστε πλήρως ενημερωμένοι και προπάντων απαλλαγμένοι, από τις Παραδόσεις και τις ψεύδοπροφητείες των κάθε λογής επιτηδείων. Είναι γνωστό ότι η Παλαιά Διαθήκη αποτελεί την κοινή ρίζα των τριών Μονοθεϊστικων Θρησκειών, του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ και κατά προέκταση και αυτής του Βουδισμού. Οπότε οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί στις εκδηλώσεις και δηλώσεις μας, αποδεχόμενοι πλήρως τη πίστη των Λαών και τη προσήλωσή των στα δρώμενα και τον Πολιτισμό της Φυλής των, αλλά και των Αρχηγών της Φυλής των, ή Θεούς των γενικότερα. Όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι, ήταν άλλες εποχές εκείνες και άλλες οι καθεστωτικές νοοτροπίες των Λαών και ασφαλώς περιορισμένη η γνώση των, ενώ σήμερα η Τεχνογνωσία, η Τεχνολογία και αυτή η Επιστήμη εξελίσσονται και προβαίνουν σε νέες ανακαλύψεις και θέτουν νέες Αρχές, Ιδέες και Δομές, οπότε επικρατούν και νέοι Πολιτισμοί. Ας λάβουμε υπόψη την αρχή ότι, οι Άνθρωποι διαμορφώνουν και ακολουθούν τους καιρούς και οι καιροί τον Άνθρωπο, οπότε οφείλουμε να προσαρμοζόμαστε, ώστε να προχωρούμε και να μη μένουμε στη στασιμότητα, όπως γίνεται με τις Θρησκείες και μάλιστα, με την εξαναγκαστική και καθολική προτροπή, προς τους Λαούς . Το αποτέλεσμα ήταν, με τις ανωτέρω Θρησκείες να δημιουργηθεί και μια παράδοση και μάλιστα Θεϊκή παράδοση και οι παραδόσεις αυτές μας πάνε πίσω και δεν προχωράμε. Οπότε βλέπουμε ότι, πάντοτε υπήρχε μεγάλη αντίθεση, μεταξύ της Μονοθεϊστικης παράδοσης, σαν ετερονομίας και αυτής της καθαυτό Ελληνικής Δημοκρατικής παράδοσης, ως αυτονομίας και τούτο, διότι το στοιχείο της σύλληψης του Κόσμου, ως οντότητας της Ανθρώπινης ύπαρξης, μέσα στον Κόσμο, έγινε από τους Αρχαίους Έλληνες. Για τον λόγο αυτόν η αναζήτηση του απολύτου είναι ο ίδιος ο Άνθρωπος, όπως περίτρανα θα αποδειχθεί και Επιστημονικά, με το πείραμα του Stern στην Ελβετία. Κατόπιν τούτου εμείς όλοι του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ πιστεύουμε ότι, αντίθετα προς την παράδοση, που μας πάει πολύ πίσω, η Ιστορία διασώζει, από τη λήθη τις πολλαπλές πηγές, που συνθέτουν το παρελθόν, γιατί αποτελούν την απελευθέρωση του παρόντος και το άνοιγμα προς το μέλλον. Ο Husserl έλεγε: ” Κάθε παράδοση είναι λήθη των πηγών”. Ο Ηράκλειτος έλεγε, πως δεν πρέπει κανείς να σκέπτεται και να πράττει σαν παιδί των γονιών του, πρέπει να βρει μόνος τον σωστό δρόμο δράσης. Τα μάτια μας είναι οι καλύτεροί μας μάρτυρες από τα αυτιά, αφού όλοι ακούσαμε να μας διηγούνται διάφορες ιστορίες, από την παιδική μας ηλικία. Θα τις θεωρήσουμε σωστές; Όχι, θα πρέπει να τις εξετάσουμε και να τις ελέγξουμε οι ίδιοι, αρνούμενοι το πίστευε και μη ερεύνα.
Εξάλλου είναι γνωστό ότι, η πραγματική Ιστορία, ως ρητή συλλογή της μνήμης και καταγεγραμμένη, είναι αυτή της εποχής της Αρχαίας Ελλάδας και αυτή των νεότερων χρόνων, μετά τον 18ο Αιώνα, ενώ στις υπόλοιπες εποχές, απλώς υπήρχαν πολλοί χρονογράφοι, λίγο ή πολύ ευφυείς ή επιδέξιοι. Άρα βλέπουμε ότι και στις δύο αυτές εποχές συγκροτήθηκε και αναπτύχθηκε η γνώση. Εξάλλου ρητή Ιστορία έχουμε μόνο στη Δημοκρατία, καθόσον η Δημοκρατία δημιουργεί ταυτόχρονα την δυνατότητα και την ανάγκη μιας τέτοιας Ιστορίας. Στις άλλες Εποχές και Κοινωνίες, εκτός των δύο ανωτέρω αναφερομένων, υπάρχει είτε ανιστόρητη παράδοση, είτε χρονικά που συντάσσονται μυστικά από τους γραφείς, τα Ιερατεία, τους ψευδοπροφήτες , ή τους Μοναχούς, προς αποκλειστική χρήση της Δεσποτικής, Θεοκρατικής γραφειοκρατίας των και μόνο. Γενικότερα αυτές οι ψευδοϊστορίες και τα χρονικά παρουσιάζονται σαν γενεαλογίες δυναστειών, πριγκίπων και χαλίφηδων, βασιλικών, αλλά και Ιερατικών προυχόντων, καθώς και του κυριάρχου κύκλου των, που τους πλαισιώνει. Αυτοί είναι και εκείνοι που κατασκευάζουν τις Θρησκείες, τους Θεούς, τους Αγίους, τα θαύματα, τα λείψανα, τα μυστήρια, τις δακρυσμένες εικόνες, τις χαμένες και αναβρισκόμενες εικόνες, προκειμένου εκεί να κτίσουν Ναό, ήτοι χώρο προσκυνήματος. Ιδού και το αποτέλεσμα και η αποκάλυψη των 2000 μ.χ. χρόνων, όπου μας δίδει το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι, εάν ο Θεός, ο κάθε προβαλλόμενος Θεός, αλλά και ο κάθε Άγιος ενδιαφερόταν προσωπικά για τα Ανθρώπινα, θα είχε φανερωθεί και θα είχε γίνει γνωστό εδώ και Αιώνες τώρα. Τούτο υποστηρίχθηκε με φανατισμό και με πολλά επιχειρήματα, κατά την διάρκεια του 19ου Αιώνα, από τον Ελληνιστή Συγγραφέα Louis Menard. Γενικότερα θα ήθελα εδώ να αναφερθώ συμπερασματικά και για την Θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων του πολυθεϊσμού και των μετέπειτα Μονοθεϊστικων Ανατολίτικων τριών Θρησκειών. Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία είναι γνωστό ότι, δεν είναι εξ αποκαλύψεως Θρησκεία και δεν δίνει πλεονεκτήματα στην Ανθρωπογονία και στη δημιουργία του Ανθρώπινου όντος. Επίσης δεν υπάρχει υπόσχεση ούτε ελπίδα και ακόμη, οι Θεοί των Ελλήνων δεν είχαν εθνικό χαρακτήρα, είχαν θέση Οικουμενική, καθόσον, για τους Έλληνες οι Θεοί δεν ήταν οι Θεοί των Ελλήνων, αλλά απλώς οι Θεοί μιας πολιτικής Θρησκείας, της Θρησκείας της Πόλεως. Η πολιτική λατρεία αφορούσε τη Πόλη, η οποία την επωμιζόταν, την οργάνωνε, τη ρύθμιζε και επικύρωνε. Αυτοί που αναλάμβαναν κάποιες Ιεροτελεστίες δεν ανήκαν σε Σώμα κάποιων Κληρικών, διοριζόταν από τη Πόλη. Επίσης οι Θεοί των Ελλήνων δεν ήταν οι Θεοί μιας Πόλης, ήταν απλώς οι Θεοί, οι Θεοί όλου του Κόσμου, άρα η Θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων ήταν πάντα Οικουμενική. Εδώ παρεμβαίνει ο Finley, που υποστηρίζει ότι το βασικό γνώρισμα των Ολύμπιων Θεών είναι ο Ανθρωπομορφικός χαρακτήρας τους και για τον λόγο αυτόν οι Έλληνες, ασφαλώς οι Αρχαίοι Έλληνες, δεν θεωρούν τον εαυτό τους ανάξιο έναντι των Θεών, σε αντίθεση όλων των άλλων Θρησκειών του Κόσμου, όπου ακούμε να λέγουν: ” Θεέ μου είμαι ανάξιός σου, είμαι ένα σκουλήκι, είμαι αμαρτωλός κ.λ. Άλλο σημαντικό στοιχείο αυτών των Θρησκειών είναι η σχέση Αγάπης των Ανθρώπων προς τον Θεό, αγάπη όμως που οφείλουμε να αγαπάμε τον Θεό και αγάπη που δεν αποκλείει τον φόβο και αυτόν τον εξαναγκασμό. Και το παράδοξο βρίσκεται στο ερώτημα: Πως είναι δυνατόν ένα συναίσθημα να αποτελέσει αντικείμενο προσταγής; Ιδού το κεντρικό λάθος, καθόσον ο Χριστιανός οφείλει ο Άνθρωπος να αγαπά τον Θεό, ειλικρινά και αυθόρμητα, πείθοντας τον ίδιο τον εαυτόν του ότι έτσι πρέπει να κάνει, θέτοντας έτσι σε δράση το: “Πίστευε και μη ερεύνα”. Επίσης στον Χριστιανισμό υπάρχει και το πολύ χυδαίο δόγμα περί της αναστάσεως όλων των σωμάτων. Και ερωτάτε: Σε ποιά ηλικία θα αναστηθεί το γεννημένο νεκρό βρέφος, ο γέρο-παραλυμένος, ή και αυτός ο ανάπηρος στρατιώτης; Με ποιό σώμα; Δεν ξέρουμε. Πρόκειται για μυστήρια της πίστης που δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε με την σκέψη και τη λογική. Ακόμη στο Χριστιανισμό προβάλλεται και αυτό το αμάρτημα, με άλλα λόγια όταν οφείλουμε να πράξουμε κάτι, για το οποίο ίσος δεν είμαστε ικανοί, αποτελεί σφάλμα και ο κάθε Άνθρωπος σαν αμαρτωλός, συνεχώς συγκρούεται, όχι με τον θάνατο, αλλά με την ίδια τη δική του ανανεωμένη κατάπτωση, με την αδυναμία του να αποδειχθεί άξιος του κανόνα που δίνει το νόημα στη ζωή του, οπότε παραμένει αναγκαστικά και πάντα στην ίδια αθλιότητά του. Δυστυχώς έτσι είναι και θέλουν να είναι οι Μονοθεϊστικες Ανατολίτικες Θρησκείες.
Για τους Αρχαίους Έλληνες όμως, αυτές οι ιδέες είναι παράλογες και ασύλληπτες. Ιδού γιατί σήμερα βλέπουμε ότι μέσα στον Κόσμο, δεν υπάρχει έστω και ένας Θεός, από τους πολλούς κατασκευασμένους Θεούς, που να λέει την Αλήθεια, αλλά και να πράττει το ορθόν, το λελογισμένο και το δίκαιο. Κατόπιν τούτου βλέπουμε ότι η αλήθεια είναι το αποτέλεσμα της κάθε Ανθρώπινης λελογισμένης προσπάθειας και τούτο το βλέπουμε στην Ιλιάδα, με τον Διομήδη που λέει στον Αγαμέμνονα, τον Βασιλέα των Βασιλέων: ” Ναι, μπορεί να είσαι ο Βασιλιάς, να κρατάς το σκήπτρο, αλλά στην πραγματικότητα δεν αξίζεις τίποτα”. Ιδού μια προϋπόθεση που επιτρέπει την σημερινή ανάδυση της ελεύθερης έρευνας, αλλά και της σκέψης, μέσα από μια Δημοκρατική Κοινωνία. Και συνεχίζω: Η Κοινωνία μπορεί να γίνει νοητή, μόνον όταν είναι δημιούργημα του εαυτού της, με άλλα λόγια, με την συγκυριακή ανάδυση του Ανθρώπινου είδους και με τις φοβερές του βιολογικές ιδιαιτερότητες, δίδοντας στη ψυχή του, πάντα ένα νόημα. Όταν όμως το νόημα αυτό, παρουσιάζεται και κυρίως επιβάλλεται ως αδιαμφισβήτητο, αλλά και ως αδιαπραγμάτευτο, τότε η Κοινωνία θεσπίζεται ως ετερώνυμη. Και συμβαίνει παντού, αλλά και πάντοτε, η Κοινωνία να δημιουργείται ως ετερώνυμη, δηλαδή ως Θρησκευτική και Θεοκρατική Κοινωνία. Ιδού γιατί πάντα στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχε η ταύτιση της Δημοκρατίας και αυτής της Φιλοσοφίας και ο λόγος είχε πάντα τον πρωτεύοντα ρόλο στη Πόλη, αφού ο λόγος πάντοτε διαμορφωνόταν μέσα στη Πόλη και ως κοινή Αλήθεια και ως ανάπτυξη της Αλήθειας, οπότε αποτελεί και την πραγματική Αλήθεια και δεν παίρνει τη θέση ως κατοχή μιας δεδομένης Αλήθειας. Και ιδού γιατί στην Αρχαία Ελλάδα η Δημοκρατία είναι το Πολίτευμα, που έχει να φοβηθεί, μόνον τα ίδια της τα λάθη και μάλιστα να κινδυνεύσει από τις ίδιες της τις πράξεις. Ο Περικλής μας έλεγε: Φοβάμαι πολύ περισσότερο τα δικά μας λάθη, από τα τεχνάσματα των εχθρών μας. Και ιδού γιατί η Δημοκρατία που γέννησε η Αρχαία Ελλάδα, θεωρείται και το μοναδικό Πολίτευμα, που υπάρχει και Δημόσιος Χώρος, για την ανάπτυξη του λόγου και της Αλήθειας. Ο Δημόσιος Χώρος, η Αγορά όπως λειτουργούσε στην Αθήνα, στηριζόταν στο ενεργό ενδιαφέρον των Πολιτών, ενδιαφέρον αναπόσπαστο από τις αποφάσεις που θα έπαιρναν την επόμενη ημέρα, για την ψήφιση του τάδε Νόμου κλ. Οπότε βλέπουμε την ενεργό συμμετοχή όλων των Πολιτών στα δρώμενα της Πόλης, καθόσον όταν μένουμε έγκλειστοι σε κάτι που ήδη πιστεύουμε, θα είναι όπως ο Άνθρωπος που κοιμάται, έλεγε ο Ηράκλειτος και συνέχιζε: ” Ο καθένας όταν κοιμάται ζει σ’ έναν δικό του Κόσμο και αυτός που ζει στο δικό του Κόσμο κοιμάται, ενώ για τους ξυπνητούς υπάρχει ένας Κόσμος μοναδικός και κοινός, από την άποψη του λόγου που τον διαπερνά και στον οποίο οι Άνθρωποι συμμετέχουν”. Ακόμη ο Ηράκλειτος έλεγε ότι: ” Ο Λαός οφείλει να μάχεται, για τον Νόμο, όπως και για τα ίδια τα τείχη του”. Ιδού και μια κριτική, άμεση ή υπαινικτική, του Ανθρωπομορφισμού, από τον ίδιο Φιλόσοφο τον Ηράκλειτο: ” Οι γάιδαροι, λέει περιφρονητικά ενδιαφέρονται περισσότερο για το σανό, παρά για τον χρυσό”. Γάιδαροι εννοεί τους Ανθρώπους, που δεν γνωρίζουν την αληθινή αξία των πραγμάτων. Νομίζουν ότι κάποια είναι δίκαια και κάποια είναι άδικα, ενώ για τους Θεούς πιστεύουν ότι όλα είναι δίκαια και ωραία. Και συνέχιζε: ” Οι Ανθρώπινες δοξασίες είναι σαν κουδουνίστρες, σαν παιδικά παιχνίδια”. Υπάρχουν και άλλες πολλές αναφορές του, όσον αφορά τους Θεούς και μάλιστα πολλές φορές σαν ανέκδοτα. Ιδού ένα από αυτά: Όταν συνάντησε ο Ηράκλειτος τους Αιγύπτιους τους είδε να κλαίνε, σε επιμνημόσυνη τελετή του θανάτου του Όσιρι. Τότε τους είπε: Αφού είναι Θεός γιατί τον κλαίτε; Αν τον κλαίτε, σημαίνει ότι δεν τον θεωρείται Θεό”. Κλείνοντας την παρένθεση αυτή δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στην αναφορά του Κορνήλιου Καστοριάδη, για τον Ηράκλειτο: Δεν γνωρίζουμε τι ψήφιζε στις εκλογές ο Ηράκλειτος, γνωρίζουμε αντιθέτως τι είπε ο Φιλόσοφος: Θα βρούμε, για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, την ρητή διαβεβαίωση της Οικουμενικής ικανότητας όλων των Ανθρώπινων όντων να φθάσουν στην Αλήθεια, όποια και αν είναι, χωρίς περιορισμό. Οπότε βρίσκουμε εδώ μια αναζήτηση του αληθούς, μια διαβεβαίωση της Οικουμενικής δυνατότητας των Ανθρώπινων όντων να φθάσουν στην Αλήθεια, όποια και εάν είναι αυτή και μάλιστα στην αναζήτηση του απολύτου, όπου με το πείραμα του Stern, βλέπουμε να έρχεται η ώρα της Αλήθειας και να παίρνει σάρκα και οστά.
Ιδού γιατί εμείς του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ θα πρέπει να δημιουργήσουμε εδώ και τώρα την πάλαι ποτέ ΕΛΛΑΔΑ, την Ελλάδα των ονείρων και του θαυμασμού όλου του Κόσμου, με το να ολοκληρώσουμε την Επανάσταση του 1821 και ασφαλώς με κάθε Ειρηνική μεθόδευση, ώστε η σημερινή Ελλάδα των Ελλήνων Χριστιανών να ονομαστεί Ελλάς των Ελλήνων Πολιτών και τούτο, προκειμένου να επαναφέρουμε και πάλι το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, όπου εδώ και 2.500 χρόνια βρίσκεται σε πλήρη λήθαργο, αλλα και ταπείνωση. Η προσπάθεια και η τόλμη του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουλιανού, του παραβάτη κατά τον Χριστιανισμό, θα πρέπει να μας προβληματίσει, ώστε όλοι μαζί να συνεχίσουμε το έργο του. Πρώτιστα πρέπει να ενημερωθεί πλήρως ο Λαός και στη συνέχεια πρέπει να τον Καλλιεργήσουμε Πνεύμα, Σώμα και Ψυχή, με τα Ιδεώδη του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, με την επαναλειτουργία της Ακαδημίας του Πλάτωνα και της Επικούρειου Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, ώστε να απαλλαγή από τις αγκυλώσεις των Θρησκειών. Επίσης θα πρέπει να αποφασιστεί ότι, όλες οι μετέπειτα ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ να πραγματοποιούνται μόνιμα στην γενέτειρά των, την Ελλάδα και να εορτάζονται Πνεύμα, Σώμα και Ψυχή, όπως στην Αρχαία Ελλάδα, στην Ολυμπία, το χώρο των Ιδανικών και του Πνεύματος. Εμείς οι Έλληνες εκείνο που έχουμε να παρουσιάσουμε στο Κόσμο, πέραν από τη νησιωτική Ελλάδα, τη γαλάζια θάλασσα, τον γαλάζιο ουρανό, τον Ήλιο και τη φιλοξενία, δεν είναι άλλο, από αυτό το Αρχαίο Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα, τους Αρχαίους Έλληνες Φιλόσοφους και τους Αρχαίους Ελληνικούς Ναούς, Βωμούς, Στάδια, αλλά και τον ΟΛΥΜΠΙΣΜΟ, όπου με τη ΔΑΔΑ του, μεταλαμπαδεύει το Αληθινό ΦΩΣ, σε ολόκληρο το Κόσμο. Οπότε απαιτείται εδώ και τώρα η ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ των ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΑΩΝ, ΒΩΜΩΝ, ΣΤΑΔΙΩΝ και ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ, αρχής γενομένης, από τον πέριξ χώρο του ΣΤΑΔΙΟΥ των ΑΡΧΑΙΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ στην ΟΛΥΜΠΙΑ, τις ΣΤΗΛΕΣ του ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ και τον περιβάλλοντα χώρο του ΜΑΝΤΕΙΟΥ των ΔΕΛΦΩΝ.
Ιδού η αποστολή όλων των σημερινών και αυριανών Πολιτικών και κυρίως των Πολιτιστικών, Αθλητικών και Πνευματικών Ηγητόρων, του Ιστορικού αυτού Τόπου, αλλά και του Κόσμου ολοκλήρου, να αρχίσουν, από σήμερα μάλιστα να κρατούν την μία και Αληθινή Ιερή Δάδα του Φωτός, αυτή τη Δάδα που εκπορεύεται, από την ΟΛΥΜΠΙΑ, την Δάδα του Φωτός του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, ώστε ενωμένοι όλοι οι Λαοί, του Πλανήτη ΓΗ, να διαμορφώσουμε τον αυριανό Αληθινό Κόσμο, τον Κόσμο του Α΄ ΑΙΩΝΑ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, καθότι η Αλλαγή του σημερινού Κόσμου, είναι επιτακτική ανάγκη να προέλθει εδώ και τώρα. Ας μη ξεχνάμε ότι και οι Θεοί της Αιγύπτου Φαραώ σε 2000 χρόνια εξαφανίστηκαν.
Αλλά και ιδού γιατί απαιτείται εδώ και τώρα, μια άμεση προετοιμασία, αρχής γενομένης, από την διεξαγωγή των επόμενων Ολυμπιακών Αγώνων. ώστε εκεί να παραβρίσκονται όλοι οι Αρχηγοί των Κρατών του Πλανήτη ΓΗ και δοκιμαστικά Αρχηγός όλης της χρονικής αυτής περιόδου, να είναι ο Πρόεδρος της ΔΟΕ, ώστε η εγκαθίδρυση μιας ενιαίας ΟΜΟΣΠΟΝΔΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, στη θέση του σημερινού αδύναμου και αναποτελεσματικού Ο.Η.Ε. να είναι δυνατή και δεδομένη. Μόνο έτσι θα δημιουργήσουμε έναν Αληθινό και καλύτερο Κόσμο, τον κόσμο του Α΄ ΑΙΩΝΑ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ. Επίσης στη συνέχεια θα πρέπει να δημιουργηθεί και μια Νέα Θρησκεία η ΟΛΥΜΠΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, αλλά και ένα κοινό ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ Νόμισμα, το ΟΛΥΜΠΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.
Οπότε η σημερινή Επιστημονική Σκέψη του δημιουργούμενου Νέου Κόσμου του Κόσμου του Α΄ ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, θα μπορεί να μας δώσει όλο και πιο Αληθινό και νέο χρωματισμό στη ζωή, την Ελεύθερη Σκέψη, το Λόγο και το Πνεύμα, για μια νέα κατεύθυνση των Ανθρωπίνων πραγμάτων, έτσι ώστε να έχουμε αύριο έναν Παγκόσμιο Πολιτισμό και μια Παγκόσμια Επιστήμη, μια Παγκόσμια Οικολογική συμπεριφορά και μια Παγκόσμια Δικαιοσύνη, αλλά και μια ενιαία και Παγκόσμια Πολιτική, που θα προέλθει και αυτή, μέσα από την εγκαθίδρυση και επικράτηση της ΟΜΟΣΠΟΝΔΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, δομημένη και αυτή μέσα από τις Αρχές, Ιδέες, Δομές της ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ.
Ιδού Αγαπητοί μου φίλοι, γιατί ο Ελληνισμός συνεχίζει και σήμερα να έχει βαθύτατες τις ρίζες στην Πολιτική Ελευθερία και το Αρχαίο Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα, οπότε δύναται να χαράξει και πάλι, με τα Ιδεώδη του μια Παγκόσμια Πολιτική, ώστε να συνδέσει το παρόν με το παρελθόν, αφού γνωρίζει ότι τα Πολιτικά Συστήματα και οι Θρησκείες όλου του Κόσμου συνεχίζουν να χωρίζουν τους Λαούς τους Ανθρώπους γενικότερα, ενώ η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία και ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ, είναι τα μόνα όπλα, που μας υπόσχονται ότι, θα μας ενώσουν και πάλι, προς όφελος ολοκλήρου του Πλανήτη ΓΗ και κυρίως η ένια της λέξης ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ και μόνο θα μας δίδει Πίστη και Αγάπη προς την ολότητα του Ανθρώπινου όντος και ασφαλώς Ελπίδα.
Εδώ οφείλω να εξηγήσω ότι, με την επικράτηση της Ομόσπονδης Παγκόσμιας Δημοκρατίας του Ολυμπισμού, δεν σημαίνει ότι οι Φυλές όλου του Κόσμου θα φυλακιστούν σε μια άκαμπτο τάση Θεσμών και στέρηση αγαθών. Όχι, όλα θα υπάρχουν, βουνά και θάλασσες, δάση, ιστορία, ήθη, έθιμα και Θρησκείες που θα λειτουργούν όμως σαν Λατρευτικοί Πολιτιστικοί Χώροι και Φορείς. Μόνο έτσι οι άνθρωποι δεν θα μισούνται τόσο, δε θα φοβούνται τόσο και θα διατηρούν το Πνεύμα, το Σώμα και την Ψυχή καθαρότερα. Ακόμη η ενοποίηση του Ανθρώπινου Γένους, σε μια Παγκόσμια Κοινότητα δεν συνεπάγεται τη δημιουργία μιας ομοιογενούς Κοινότητας, αλλά την αποδοχή και κατάλληλη χρήση κάθε ξεχωριστής ιδιότητας, μέσα σε μια ατμόσφαιρα κατανόησης. Επίσης θα καθιερώσει ικανά και Ιδεώδη μέτρα παροχής Δικαιοσύνης, ισότητας, Υγείας, ίσων ευκαιριών και μίας ενιαίας Πίστης στη μια και μοναδική Υπέρτατη Δύναμη του Κόσμου, τον ΟΛΥΜΠΙΣΜΟ. Οπότε, είναι βέβαιον ότι θα ανοίξει μια νέα φάση στην Ανθρώπινη Ιστορία, με το να σταματήσει η τεράστια σπατάλη που προκαλείται από τα αμοιβαία πλήγματα των ανταγωνισμών των Μεγάλων Δυνάμεων και η μεγαλύτερη ακόμη σπατάλη, η οποία οφείλεται στην υποπαραγογηκότητα των μεγάλων ανθρωπίνων μαζών, είτε λόγω της πτώχειας των, είτε λόγω του πλούτου των, που δεν έχουν κάποιο κίνητρο. Εμείς οι Έλληνες, με τις παρακαταθήκες των Προγόνων μας, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Κόσμος είναι κάτι το αναπόδραστο, οπότε καλούμαστε πρώτοι να συμβάλλουμε και επιδράσουμε καθολικά στην Οικουμένη, για να αλλάξουμε τη ροή της Ιστορίας, κάνοντας καλύτερη χρήση της γνώσης, ώστε να επιτύχουμε καλύτερη αρμονία και ισορροπία της ζωής, όπως ακριβώς έγινε προ 2.500 χρόνια. Έτσι η Ελλάδα θα συνεχίσει να χύνει και πάλι το ελιξίριο της Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης και Σκέψης, στο αίμα του κάθε ανθρώπου, του Κόσμου ολοκλήρου, οπότε η Ελλάδα θα πρέπει θα γίνει και πάλι η ασφαλής φωλιά του Πνεύματος και της Τέχνης, αλλά και της Νέας Γενιάς, που θα Καλλιεργείται στο Πνεύμα, στο Σώμα και την Ψυχή, στο τρίγωνο: Πνύκα, Δελφοί και Ολυμπία. H μεγαλύτερη απειλή για τον κάθε Άνθρωπο σήμερα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι αυτός, μήπως παρασυρόμενοι από την επιπέδωση και την καθεστωτική παρουσία των Ιερατείων, δεχθούμε και πάλι την ταπείνωση να γίνουμε μια άμορφη μάζα. Τον κίνδυνο αυτόν είναι δυνατόν να τον αποφύγουμε μόνο με το Πνεύμα, την ανάπτυξη της Τεχνολογίας και Τεχνογνωσίας προς όφελος ολοκλήρου του Κόσμου. Εξάλλου το Πνεύμα και η Πολιτική ελευθερία σε αυτόν το Τόπο έχουν γεννηθεί και ασφαλώς έχουν βαθύτατες τις ρίζες και δύνανται να αποτελέσουν την αφετηρία για να χαράξει ο Ελληνισμός, δια του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ και πάλι μια γραμμή μεγάλης Πνευματικής, Πολιτιστικής, Αθλητικής, Περιβαλλοντικής και Πολιτικής έξαρσης, για να συνδέσει το παρόν με το παρελθόν, και αυτό είναι απαίτηση των σημερινών καιρών. Τα Πολιτικά Συστήματα και οι εξωπραγματικές και κατασκευασμένες Θρησκείες, θα συνεχίζουν να χωρίζουν, αλλά και να φανατίζουν τους ανθρώπους, τις Χώρες και τους Λαούς. Αντίθετα η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία και ο Ολυμπισμός, με τα Ιδεώδη των και τη Καλλιέργεια των ανθρώπων με την ολοκληρωμένη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, Πνεύμα, Σώμα και Ψυχή, είναι τα μόνα όπλα που θα ενώσουν τους Λαούς και τον Κόσμο ολόκληρο, καθόσον μέχρι σήμερα ο Άνθρωπος δεν είχε κατανοήσει πλήρως τη σημασία την οποία έχουν τα μεγάλα αυτά Πνευματικά όπλα, για την επιβίωσή του, την ορθή και αληθινή παρουσία του στο Κόσμο αυτόν. Ζει ακόμη σε ένα ψεύτικο Κόσμο, κάτω από τις εξωπραγματικές θεωρήσεις περί των Πολιτικών θέσεων, των Θρησκευτικών δοξασιών και των Εννοιών περί του Κόσμου και του Σύμπαντος. Απόδειξη τούτων είναι η σημερινή αλλόκοτη και αναρχική κατάσταση, όπου κινδυνεύει όλο το Οικολογικό σύστημα, αλλά και ολόκληρος ο Πλανήτης ΓΗ.
Κατόπιν όλων των ανωτέρω, η Ελλάδα θα πρέπει να γίνει και πάλι ο ομφαλός του Κόσμου, η ασφαλής φωλιά του Πνεύματος, αλλά και η Ελπίδα όλων των Λαών του Πλανήτη ΓΗ και σε παγκόσμια μορφή θα πρέπει να λειτουργήσουν: α. Στη Πνύκα οι Γεν. Συνελεύσεις των Λαών, β. Στους Δελφούς οι Πνευματικές και Πολιτιστικές Συνελεύσεις και γ. στην Αρχαία ΟΛΥΜΠΙΑ ο ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ, oπου θα Καλλιεργεί τους Νέους, τη Νέα Γενιά, τον Άνθρωπο γενικότερα στο Πνεύμα, το Σώμα και την Ψυχή και όχι μόνο κατά τη Καλλιέργεια του Σώματος, όπως γίνεται μέχρι σήμερα.
Μόνο τότε η Ελλάδα θα είναι δημιουργική και αναγκαία για όλη την Ανθρωπότητα και θα μπορεί, από τη μια πλευρά να ανυψώσει και πάλι το Παγκόσμιο Πνεύμα, καθόσον εδώ και 2.500 χρόνια βρίσκεται σε ύπνωση και ταπείνωση και από την άλλη θα είναι σε θέσει να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις εκείνες, ώστε οι Ηγέτες του Κόσμου να μπορούν να προβούν και στην διαγραφή του αλλόκοτου και παράνομου χρέους της.
Όσον αφορά την αυριανή Ολύμπια Αναδιοργάνωση του Κράτους μας, αναφέρομαι στο Ιδεολογικό Ολύμπιο Πρόγραμμά μου, ώστε να είναι δυνατή μια αυριανή Ιδανική Διοίκηση της Χώρας μας, με παράλληλες τις συνεργασίες όλων των Κρατών του Κόσμου. Σήμερα δίδω μερικά παραδείγματα, για μια ΟΛΥΜΠΙΑ Παρέμβαση, όπως είναι: α. Η πλήρης εφαρμογή του Άρθρου 21, με άμεση υποστήριξη της Νέας Γενιάς, της άνεργης μητέρας, τους Ανέργους, την Ανάπτυξη, το Πολιτισμό και τη Παιδεία. β. Προτείνουμε την αντικατάσταση της επιστράτευσης των νέων στους Στρατούς, με την ειρηνική επιστράτευσή τους στα Διδασκαλεία, στους στίβους και τις παλαίστρες, έτσι ώστε, «Των οπλιτών οι στρατώνες να καταστούν των Ολυμπιονικών Ξενώνες ». γ. Εμείς οι Έλληνες του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ πιστεύουμε ότι, με μια νέα, ισχυρή και καλά οργανωμένη Αστυνομία στη Ξηρά και του Λιμενικού Σώματος στη Θάλασσα, αλλά και των δύο μαζί στον Αέρα, θα είναι Ισχυρές, αλλά και Ικανές Δυνάμεις, για να μπορούν να παρέχουν τη Πρόληψη, τη Καταστολή, αλλά και την Ασφάλεια, σε κάθε Άνθρωπο, ομάδα, Λαό και Κράτος. δ. Όλοι οι Ιερείς θα πρέπει να ενταχθούν στους Δήμους και να πληρώνονται από τους Δημότες που επιθυμούν να τηρούν τα διάφορα μυστήρια, με σχετική συνεισφορά τους και δια μέσου του Α.Φ.Μ. Όσον αφορά τα συσσίτια κ. λ. υπάρχουν οι Δήμοι και η Κρατική Πρόνοια και δια μέσου αυτών οι Ιερείς, με τη χρήση των Ναών και Εκκλησιών θα προσφέρουν όλες τις υπηρεσίες των, οπότε θα επέλθει και ο πλήρης διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας. Όσον αφορά τον Θεό των και τους άλλους Θεούς του Κόσμου, μπορούν να έχουν την επίκλησή των, εφαρμόζοντες το Άρθρο 13 του Συντάγματος, με παράλληλη την κατάργηση του Άρθρου 3, γιατί είναι πλεονασμός, καθόσον καλύπτεται πλήρως από το Άρθρο 13. Όσον αφορά εμάς όλους τους Έλληνες Πολίτες του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, Θεός υπάρχει και μάλιστα τέλειος, με την έννοια της έκφρασης της Σοφίας και της δίκαιης φωνής και μάλιστα όταν ο ίδιος ο Ανθρώπινος Νους το συλλαμβάνει έτσι, οπότε οι Ιδέες αυτές είναι και Ιδεώδεις και Αιώνιες, Αληθείς και Αναλλοίωτες, αλλά και αναγκαίες. Ιδού γιατί οι Ιδέες και οι Έννοιες αυτές, δεν μπορεί να προέρχονται από αλλού, δηλαδή από κάποιον κατασκευασμένο Θεό, παρά μόνον από τον Ιδεώδη Νου των Καλλιεργημένων Ανθρώπων, απ’ τον ΟΛΥΜΠΙΣΜΟ, που Καλλιεργεί δια βίου τον Άνθρωπο, Πνεύμα, Σώμα και Ψυχή. Εξάλλου κατά την Αρχαία λέξη Μέθεξης, όλοι μας προσεγγίζουμε το Ανώτατο Ον που δημιουργείται από τον Νου του Ολύμπιου Ανθρώπου και όχι κάποιου Θεού, από τους πάμπολλους κατασκευασμένους Θεούς, που προβάλλονται από τους αγύρτες Ιερείς. Επίσης όταν κάνουμε κάποια επίκληση, δεν την κάνουμε προς κάποιον Θεό, παρά μόνον προς τον ΟΛΥΜΠΙΣΜΟ, γιατί δεν δοξάζουμε κάποιον, από τους πολλούς Θεούς κάνοντας την προσευχή μας, για να ζητήσουμε αυτό που θέλουμε, παρά μόνον, με τις δυνάμεις μας και κυρίως με τον Καλλιεργημένο Ανθρώπινο ΝΟΥ, από τον ΟΛΥΜΠΙΣΜΟ, μπορούμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε, όπως αναφέρεται ο Πλάτωνας, ο Επίκουρος, ο Ηράκλειτος και λοιποί.
Με την ανωτέρω περιληπτική μου παρένθεση, οφείλω να σας καλέσω Αγαπητή μου φίλοι να Αναβαπτιστούμε όλοι μας στην Κολυμβήθρα του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ και στη συνέχεια να Δοξάζουμε τον ΟΛΥΜΠΙΣΜΟ, γιατί μόνο αυτός, εκφράζει την ολότητα, τη δύναμη και προσφέρει σιγουριά και ελπίδα και προπάντων Καλλιεργεί τη Νέα Γενιά τον Άνθρωπο γενικότερα Πνεύμα, Σώμα και Ψυχή, προκειμένου να καταστεί και πάλι το ανώτατο Ον στον Πλανήτη, για να ακολουθήσει και η αποκάλυψη της Αλήθειας και του Απολύτου. Οπότε οφείλουμε όλοι μαζί και μάλιστα εδώ και τώρα να αναφωνήσουμε: ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ.
Ιδού το ΟΛΥΜΠΙΟ τόλμημά μου. Το έργο μου, από το google γράφοντας: http://www.olympismos.gr ή olympios oramatismos Το e-mail: olympismos@gmail.com και το τηλ: 6946364209 – 2130240593 Ο Δημιουργός του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ Γεώργιος Ζώης.
Ακολουθούν τα κατωτέρω Έργα μου, όπως εμφαίνονται κατωτέρω:
Α. ΠΡΟΛΟΓΟΣ του ΕΡΓΟΥ ΜΟΥ.
Β. ΠΕΡΙΛΗΨΗ του όλου ΕΡΓΟΥ ΜΟΥ. Γ. Η ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ στον Α΄ ΑΙΩΝΑ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ Δ. Η ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ μιας ΟΜΟΣΠΟΝΔΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ. Ε. Η ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ των ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΑΩΝ, ΒΩΜΩΝ και ΣΤΑΔΙΩΝ,
ΣΤ. ΙΕΡΕΙΣ και ΝΑΟΙ να ΥΠΑΧΘΟΥΝ στους ΔΗΜΟΥΣ. Ζ. Η ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ, της ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ Η. ΠΙΣΤΗ και ΑΝΑΦΟΡΑ στο ΘΕΟ ή στον ΟΛΥΜΠΙΣΜΟ; Θ . Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ και κατά τη ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Ι. Η ΑΝΑ τον ΚΟΣΜΟ ΔΙΑΔΡΟΜΗ της ΦΛΟΓΑΣ, της ΔΑΔΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ. ΙΙ. Η ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ του ΠΛΑΤΩΝΟΣ και ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ.
Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΩΗΣ