Δε θα ασχοληθώ με την κατάταξη στην κλίμακα του αθλητικού και ολυμπιακού ήθους του ΟΣΦΠ να υφαρπάξει τους 3 βαθμούς που έχασε στο γήπεδο από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, με ένσταση βασιζόμενη σε διάταξη που δεν έχει καμία σχέση με το άθλημα και τους βασικούς του κανόνες, αλλά σε γραφειοκρατική διάταξη. Θα σχοληθώ αποκλειστικά με τη νομική πλευρά, η οποία επιβεβαιώνει απόλυτα τη θέση αυτού που κατέχει και το ηθικό δίκαιο στην υπόθεση αυτή, του Απόλλωνα Καλαμαριάς.

Στην ιστοσελίδα
http://www.fifa.com/mm/document/affederation/administration/status_transfer_en_25.pdf

 

https://web.archive.org/web/20140224145311/http://www.fifa.com/mm/document/affederation/administration/regulations_on_the_status_and_transfer_of_players_en_33410.pdf

υπάρχει ο κανονισμός της ΦΙΦΑ για τις μεταγραφές των ποδοσφαιριστών. Αυτός είναι ο παλαιός κανονισμός. Ο καινούριος υπάρχει στη εξής διεύθυνση

http://www.fifa.com/mm/document/affederation/administration/regulations_on_the_status_and_transfer_of_players_en_33410.pdf

Στη σελίδα 25, στο άρθρο 19 παρ. 2 αναφέρονται οι ανανεωμένες/καινούριες διατάξεις που ισχύουν από την 1/1/2008, όπου μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και οι παράγραφοι 5(3) και 5(4).

Αυτές λένε τα εξής. Είμαστε στο άρθρο 5.

    3. Players may be registered with a maximum of three clubs during one season. During this period, the player is only eligible to play offi cial matches for two clubs. As an exception to this rule, a player moving between two clubs belonging to associations with overlapping seasons (i.e. start of the season in summer/autumn as opposed to winter/spring) may be eligible to play in offi cial matches for a third club during the relevant season, provided he has fully complied with his contractual obligations towards his previous clubs. Equally, the provisions relating to the registration periods (article 6) as well as to the minimum length of a contract (article 18 paragraph 2) must be respected.4. Under all circumstances, due consideration must be given to the sporting integrity of the competition. In particular, a player may not play offi cial matches for more than two clubs competing in the same national championship or cup during the same season, subject to stricter individual competition regulations of member associations.

Πρόχειρη μετάφραση

    3. Οι ποδοσφαιριστές μπορούν να εγγραφούν το περισσότερο σε τρεις συλλόγους κατά τη διάρκεια μίας αγωνιστικής περιόδου. Σ’ αυτήν ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να αγωνιστεί σε επίσημα παιχνίδια μόνο για δύο συλλόγους. Μία εξαίρεση στον κανόνα αυτόν είναι όταν ένας ποδοσφαιριστής μετακινείται σε ομάδες που ανήκουν σε ομοσπονδίες με αλληλεπικαλούμενες περιόδους (πχ η έναρξη της περιόδου είναι καλοκαίρι/φθινόπωρο αντί για χειμώνα/άνοιξη) οπότε μπορεί να αγωνιστεί σε επίσημα παιχνίδια για έναν τρίτο σύλλογο, εφόσον έχει ικανοποιήσει όλες τις συμβαλλόμενες υποχρεώσεις με το προηγούμενο σύλλογό του. Επίσης, οι διατάξεις σχετικά με την περίοδο εγγραφής (άρθρο 6), όπως επίσης και η ελάχιστη περίοδος διάρκειας ενός συμβολαίου (άρθρο 18, παρ 2) θα πρέπει να τηρούνται.4. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να συνεκτιμώνται οι όροι αθλητικής ακεραιότητας του ανταγωνισμού. Ειδικότερα, ένας ποδοσφαιριστής δεν θα πρέπει να αγωνίζεται σε επίσημα παιχνίδια για παραπάνω από δύο συλλόγους που διαγωνίζονται στο ίδιο εθνικό πρωτάθλημα ή κύπελο την ίδια περίοδο, σύμφωνα με αυστηρότερους κανονισμούς της κάθε ομοσπονδίας ξεχωριστά.

Έχουμε εξής δεδομένα.

1. Η γενική αρχή είναι η συμμετοχή σε επίσημους αγώνες μόνο δύο συλλόγων.

2. Αυτή η αρχή διέπεται από εξαιρέσεις. Μία εξαίρεση (που δεν αφορά στην περίπτωση του Απόλλωνα) είναι η μεταγραφή ενός ποδοσφαιρστή σε χώρα που ξεκινάει το πρωτάθλημα σε διαφορετική εποχή (πχ από τη Ρωσία στην Ελλάδα).

Ερώτημα: αυτή η εξαίρεση είναι η μοναδική στη γενική αρχή;

Εάν η απάντηση ήταν καταφατική (ναι, αυτή είναι η μοναδική εξαίρεση), τότε η προσθήκη της επόμενης παραγράφου (4) θα ήταν εντελώς άσκοπη! Εφόσον το ίδιο εθνικό πρωτάθλημα ή κύπελο, στην ίδια χώρα, ξεκινάει προφανώς την ίδια εποχή, άρα δεν είναι δυνατόν οι περιπτώσεις μεταγραφών στην ίδια χώρα να εμπίπτουν στην εξαίρεση. Συνεπώς, δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να προστίθεται η παράγραφος όπου ρητά θα ορίζει (και μάλιστα, ως ειδική περίπτωση της αρχής ότι πρέπει να συνεκτιμώνται οι όροι αθλητικής ακεραιότητας) ότι εξαιτίας αυστηρότερων κανονισμών των ομοσπονδιών (αυστηρότεροι σε σχέση με της ΦΙΦΑ) επιβάλεται να μην αγωνίζεται κανένας ποδοσφαιριστής σε τρεις συλλόγους στην ίδια χώρα. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει αυτό, επειδή αποκλείεται ήδη από τη μοναδική εξαίρεση, εάν είναι μοναδική.

Οπότε η εξαίρεση στον κανόνα δεν είναι μοναδική. Είναι δυνατόν να υπάρχουν και άλλες εξαιρέσεις, οι οποίες θα μπορούσαν θεωρητικά να περιλαμβάνουν την πιθανότητα τριών ομάδων στην ίδια χώρα, και γι’ αυτήν την πιθανότητα, αποκλείεται ρητά στην επόμενη παράγραφο (4).

3. Ποιες είναι λοιπόν οι υπόλοιπες εξαιρέσεις στη γενική αρχή;

Αυτές συνάγονται από την τελευταία φράση της παραγράφου 3, και ισχύουν για κάθε άλλη περίπτωση εκτός από μεταγραφές στην ίδια χώρα.

Δηλαδή είναι να τηρούνται οι διατάξεις της περιόδου εγγραφής (άρθρο 6), αλλά και οι διατάξεις για την ελάχιστη διάρκεια συμβολαίου (άρθρο 18 παρ2).

Το άρθρο 6 ορίζει μεν ως περιόδους εγγραφής τις δύο που επιτρέπουν οι ομοσπονδίες (καλοκαίρι και Δεκέμβριος) αλλά δέχεται και εξαιρέσεις.

Το άρθρο 18 παρ. 2 λέει τα εξής

    The minimum length of a contract shall be from its effective date until the end of the season, while the maximum length of a contract shall be five years. Contracts of any other length shall only be permitted if consistent with national laws. Players under the age of 18 may not sign a professional contract for a term longer than three years. Any clause referring to a longer period shall not be recognised.

Εδώ ορίζεται η ελάχιστη διάρκεια ενός συμβολαίου ως η περίοδος από την ημερομηνία του συμβολαίου μέχρι τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου. Είναι σαφές και δε χωράει αμφισβητήσεις. (1)

4. Εφόσον ισχύει ρητά η προϋπόθεση του άρθρου 18 παρ. 2, άρα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει οποιαδήποτε μεταγραφή σε τρίτο σύλλογο. Διότι εφόσον η ελάχιστη διάρκεια συμβολαίου είναι η περίοδος μέχρι τη λήξη της περιόδου, τότε το συμβόλαιο οποισδήποτε μεταγραφής δεν μπορεί να σπάσει νωρίτερα. Άρα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί καν δεύτερη μεταγραφή σε τρίτη ομάδα. Αυτός είναι ο λόγος που το άρθρο 5 παρ. 3 δεν γίνεται περισσότερο διαφωτιστικό στις εξαιρέσεις του. Μα τότε ποιος ο λόγος να συμπεριλάβει τις εξαιρέσεις στον κανονισμό;

Ο λόγος είναι ο εξής

α. Μπορεί ένα συμβόλαιο να λήξει σε διαφορετική χρονική περίοδο σε μία χώρα (πχ Ρωσία) όπου η έναρξη δε γίνεται την ίδια εποχή με μία άλλη (πχ Ελλάδα). Έτσι, στην περίπτωση αυτή μπορεί όντως να έχουμε δύο νόμιμα συμβόλαια που να λήγουν την ίδια αγωνιστική περίοδο (δηλαδή συμβόλαια που να τηρούν την ελάχιστη διάρκεια), ώστε να είναι πρακτικά δυνατή η δεύτερη μεταγραφή, δηλαδή η εγγραφή σε τρίτη ομάδα. Η περίπτωση αυτή, όπως είδαμε, ρητά αναφέρεται και επιτρέπεται

β. Στη Μεγάλη Βρετανία υπάρχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό. Επιτρέπονται οι δίμηνοι δανεισμοί, εν μέσω αγωνιστικών περιόδων που δεν ανήκουν σε περίοδο μεταγραφών. Ακόμα και αν παραβιάζεται το άρθρο 6 για την εγγραφή ποδοσφαιριστών, το άρθρο αυτό έχει ανοιχτό πεδίο εξαιρέσεων και δε μας ενδιαφέρει εδώ. Παραβιάζεται όμως το άρθρο 18 παρ. 2 που ορίζει την ελάχιστη διάρκεια συμβόλαίου. Είναι προφανές ότι τα συμβόλαια δίμηνων δανεισμών στη Μ. Βρετανία παραβιάζουν την ελάχιστη διάρκεια που ορίζει ρητά η ΦΙΦΑ στο άρθρο αυτό. Και ακριβώς επειδή είναι γνωστή αυτή η ιδιαιτερότητα στη ΦΙΦΑ, προστέθηκε η παράγραφος 4 στο άρθρο 5, όπου ορίζει πως λόγω του ευ αγωνίζεσθαι και λόγω της εκτίμησης των κανόνων ανταγωνισμού (δηλαδή ως ειδική περίπτωση αυτού) δεν μπορεί να αγωνιστεί ποδοσφαιριστής σε τρίτη ομάδα της ίδιας χώρας.

Αντιλαμβανόμαστε καθαρά πλέον, ότι η μοναδική απομένουσα περίπτωση εξαίρεσης, όπου ένας ποδοσφαιριστής θα μπορεί να αγωνιστεί σε επίσημα παιχνίδια τριών ομάδων είναι να έχει δοθεί δανεικός για δίμηνο μέσα στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά να μην αγωνιστεί στην ίδια χώρα και τις 3 φορές. Δηλαδή ακριβώς ότι συμβαίνει με την περίπτωση του Αυστριακού ποδοσφαιριστή του Απόλλωνα Καλαμαριάς.

Είναι βέβαιο ότι μετά από όλα αυτά, ο Απόλλων θα προσφύγει στη ΦΙΦΑ μετά από ενδεχόμενη δεύτερη κακή για την ομάδα αυτή απόφαση του πειθαρχικού της ΕΠΟ, και ότι θα κερδίσει καταφανώς την υπόθεση από τους ανθρώπους που συνέταξαν τον κανονισμό αυτό.

Ανδρέας Σταλίδης.
andreas@antibaro.gr

One thought on “Η υπόθεση Απόλλωνα Καλαμαριάς – Ολυμπιακού με βάση τον κανονισμό της ΦΙΦΑ”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *