Εχθές, 29 Μαρτίου 2017 ανακοινώθηκε η αναδιάρθωση της Α Εθνικής με 14 ομάδες και μπαράζ των πρώτων 6 ομάδων. Θα  υποβιβάζεται ο τελευταίος απ’ ευθείας και ο προτελευταίος θα παίζει μπαράζ με τον 2ο της Β Εθνικής.

Διαφωνώ με την αναδιάρθωση και καταθέρω ένα εναλλακτικό σύστημα. Κατ’ αρχάς θα πω ότι χρησιμοποιώ την παραδοσιακή ορολογία, δηλαδή Α εθνική για την μεγαλύτερη κατηγορία (λεγόμενη και ως «Σούπερ λήγκα») και Β Εθνική για την επόμενη κλπ.

Η Πρόταση

Η πρότασή μου έχει δύο κατηγορίες Α Εθνικής: Α1 και Α2 από 10 ομάδες η κάθε μία, με τέσσερις γύρους. Δηλαδή 36 αγωνιστικές η κάθε κατηγορία.

Δέκα Λόγοι
1. Τόσες περίπου ομάδες αντέχουμε οικονομικά
2. Πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα
3. Πολύ περισσότερα ανταγωνιστικά παιχνίδια
4. Ενδιαφέρον και στις 10 ομάδες μέχρι το τέλος (5 Ευρώπη +1 υποβιβάζεται, μένουν 4 στη μέση)
5. Βάθος ρόστερ με ψήσιμο νέων παικτών σε δυνατά παιχνίδια (και όχι εύκολα)
6. Όλα τα παραπάνω ισχύουν και για την Α2: ανταγωνιστικό με ισάξιες περίπου ομάδες, περισσότερα αμφίρροπα και δυνατά παιχνίδια για όλους
7. Δυνατότητα ανάδειξης ισχυρών ομάδων σε πόλεις της επαρχίας, που θα δυναμώσει την παραγωγή παικτών εκεί
8. «ψήσιμο» Ελλήνων παικτών και σε επιθετικές θέσεις (πχ στην Α2) και όχι μόνο αμυντικών στις μεγάλες της Α1 που προτιμούν ξένους επιθετικούς
9. ανάδειξη ομάδων με πολλές νίκες στην επαρχία (Α2), άρα αποθάρρυνση να υποστηρίζει όλη η χώρα 3-4 ομάδες μόνο
10. Τα μονά παιχνίδια στο κύπελλο στην έδρα του αδυνάτου, α) μειώνουν τα παιχνίδια της χρονιάς κατά 4-6 τουλάχιστον, άρα τα 36 είναι εφικτά, β) αυξάνουν τις πιθανότητες εκπλήξεων. Παράδειγμα, μία ομάδα της Α2 θα παίζει σε μονά παιχνίδια στην έδρα της με τους αντιπάλους της Α1, άρα άνετα φτάνει στον τελικό. Το ίδιο ίσως και με ομάδες της Β Εθνικής

Περισσότερες λεπτομέρειες και σύγκριση με το σχέδιο που ανακοινώθηκε τον Μάρτιο του 2017.

Η Β Εθνική θα έχει 18 ομάδες, δηλαδή 34 αγωνιστικές.

Θα υποβιβάζεται 1 από την Α1 στην Α2 (και θα ανεβαίνει 1 από την Α2 στην Α1).

Θα υποβιβάζονται 2 από την Α2 στη Β (και θα ανεβαίνουν 2 από τη Β στην Α2).

Χωρίς μπαράζ, διότι οποιοδήποτε μπαράζ μεταξύ  ομάδων διαφορετικής κατηγορίας είναι εξ ορισμού άδικο για τις ομάδες της χαμηλότερης κατηγορίας (και αυτός είναι ένας από τους λόγους που διαφωνώ με την αναδιάρθωση)

Οι λόγοι της πρότασης είναι οι εξής

Η Α Εθνική σήμερα πάσχει από ανταγωνιστικότητα. Γι’ αυτό προχωρούν σε μείωση ομάδων.

• Ανέκαθεν η Ελλάδα είχε 3-4 ομάδες δυνατές ή πολύ δυνατές, 5-6 μέτριες και οι υπόλοιπες χειρότερες με διαφορά. Μία Α Εθνική 14 ομάδων δεν διαφέρει και πολύ από μία Α Εθνική 16 ομάδων, ως προς αυτό το χαρακτηριστικό. Μία Α1 όμως 10 ομάδων θα έχει μόνο τις μέτριες και δυνατές.

• Η πρότασή μου δηλαδή ενισχύει την ροπή προς λιγότερες ομάδες, που θέλουν να πετύχουν με τη μείωση από 16 σε 14, αλλά δεν κρατάει τις επόμενες 4 ομάδες που πάλι θα είναι συγκριτικά αδύναμες.

• Επίσης, η πρότασή μου διατηρεί τα περισσότερα ντέρμπυ μεταξύ των πολύ μεγάλων ομάδων (διότι βάζουν δεύτερο πρωτάθλημα 6 ομάδων, άρα βάζουν και οι ίδιοι 4 γύρους μεταξύ των 6 πρώτων ομάδων, οπότε θα παίζει πχ ο Ολυμπιακός 12 φορές τον χρόνο με ΠΑΟ, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ), αλλά εξουδετερώνει το μειονέκτημα της αναδιάρθωσης ως προς το τι θα απογίνουν οι υπόλοιπες 8 ομάδες. Δεν το σκέφτηκαν το μειονέκτημα επαρκώς.
• Πριν πάμε στο μειονέκτημα, να πω κάτι για το πλεονέκτημα της πρότασης των 10/10 έναντι των 14. Όταν έχουν 36 δυνατούς αγώνες, εκ των πραγμάτων θα βαθύνει το ρόστερ της κάθε ομάδας. Θα δοκιμάζονται οι νέοι ποδοσφαιριστές, πχ από τις ακαδημίες τους ή τα ταλέντα από μικρότερες ομάδες, όχι με «τελειωμένες» ομάδες της κατηγορίας των 14 (όπου το αποτέλεσμα είναι δεδομένο, άρα όχι επαρκώς ανταγωνιστικό), αλλά είτε σε «κανονικά» ντέρμπυ υψηλού επιπέδου, είτε με επικίνδυνους αντιπάλους, ικανούς για τη ζημιά. Δεν θέλει κανείς να «ψήνει» νέους ποδοσφαιριστές σε αγώνες 3-0 και 4-0, δεν είναι ψήσιμο αυτό. Αλλά σε αγώνες με αντιπάλους που απαιτείται κόπος για το αποτέλεσμα.

• Για τις 8 από τις 14 ομάδες (ή τις 10 από τις 16 στην πρώτη χρονιά εφαρμογής), το πρωτάθλημα θα τελειώσει στους έξι μήνες! Το τελευταίο τρίμηνο θα παίζουν μόνο οι 6 πρώτες ομάδες. Αυτό, μοιραία θα οδηγήσει σε νέο τεράστιο διαχωρισμό των ομάδων ως προς το οικονομικό σκέλος. Τα παιχνίδια των play-offs του τελευταίου τριμήνου θα είναι σημαντικότερα από τα ίδια παιχνίδια στην κανονική διάρκεια. Άρα, θα υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, άρα περισσότερα χρήματα (διαφημίσεις, τηλεοπτικά). Επιπλέον, η ανάπαυλα σχεδόν 6 μηνών των ομάδων από την 7η ως την 14η θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την ανταγωνιστικότητά τους: πώς θα τους πληρώνουν οι διοικήσεις τους, πώς θα συντηρούνται συνολικά οι ομάδες; Έτσι, θα έχουμε ομάδες δύο ταχυτήτων, όπου ο 7ος δεν θα μπορεί εύκολα να γίνει 6ος την επόμενη χρονιά ή -ακόμη χειρότερα- ο 8ος να γίνει 5ος.

• Όπως είπα και πριν, δεν περιέχει μπαράζ. Το να υποβιβάζεται ουσιαστικά 1 ομάδα από τις 14 είναι μικρή ανανέωση από το να υποβιβάζεται 1 από 10. Για τη Β εθνική, το να ανεβαίνει 1 ομάδα από τις 18, όπως προβλέπει η αναδιάρθωση, είναι σχεδόν ανύπαρκτο κίνητρο για την κατηγορία. Πόσες ομάδες θα ενδιαφέρονται μετά τα Χριστούγεννα για το πρωτάθλημα; 2; 3; 4; Άρα καταστρέφεται ο ανταγωνισμός στη Β εθνική.

• Αν δει κανείς τις 10 πρώτες ομάδες, βλέπει ότι βρίσκονται οι 4 μεγάλοι σύλλογοι της χώρας, συν άλλες 3-4 ομάδες που τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει μεγάλη βελτίωση και έχουν τα φόντα για κάτι μεγαλύτερο (κάτι που θα τους προσφερθεί με την παρούσα πρόταση), συν άλλες 2-3 ομάδες οι οποίες θα έχουν την ευκαιρία να ανέβουν κλίμακα. Αν όμως προστεθούν και άλλες 4, τότε έχουμε αυτομάτως κάποιες ομάδες που δεν είναι δυνατόν να αναταγωνιστούν τις πολύ ισχυρές, και θα πρέπει να περιμένουν μία φορά το μήνα να παίξουν ανταγωνιστικό παιχνίδι μεταξύ τους για το ποια θα υποβιβαστεί (χώρια, που όπως είπα και πριν, θα τελειώνει τον Μάρτιο-Απρίλιο το πρωτάθλημα γι’ αυτές…)

• Στην Α2 δημιουργείται ένα εξίσου ανταγωνιστικό πρωτάθλημα 10 ομάδων με 36 αγωνιστικά ντέρμπυ. Αν δει κανείς τις ομάδες αυτές (πχ τις ομάδες 11-16 της Α Εθνικής και τις πρώτες 4 της Β Εθνικής) διαπιστώνει ότι πρόκειται κυρίως για ομάδες-πόλεις.
  • Πρώτον, θα αγωνίζονται σχεδόν κάθε Κυριακή με ισάξιές της, οπότε το πρωτάθλημα θα είναι αμφίρροπο και ενδιαφέρον.
  • Δεύτερον, θα τονωθεί το ποδόσφαιρο της περιφέρειάς τους, διότι έτσι θα μαζεύουν τα ταλέντα αυτά, και θα τα «ψήνουν» καταλλήλως σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.
  • Τρίτον, θα αρχίσουν πλέον αυτές οι ομάδες να παράγουν και αξιόμαχους επιθετικούς ή μέσους. Διότι σήμερα, ακριβώς επειδή αυτές οι ομάδες υποχρεώνονται να χάνουν το 80% των παιχνιδιών τους (παίζοντας με πολύ ισχυρούς αντιπάλους) προσανατολίζονται σε αμυντικό ποδόσφαιρο και είναι σπάνιο να ξεχωρίσει ένας ποδοσφαιριστής σε άλλη γραμμή. Ενώ με πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, όπου οι ομάδες 11-20 της χώρας θα μπορούν να παίζουν πιο ελεύθερα και πιο επιθετικά, θα αναπτύσσουν δυνατότητες εξέλιξης σε όλες τις γραμμές των παικτών.
  • Τέταρτον, το εύρος του ρόστερ της Α1, ισχύει και στην Α2. Μάλιστα, η αύξηση αυτή των ρόστερ (και στην Α1 και στην Α2) θα γίνεται περισσότερο από Έλληνες παίκτες, διότι δεν είναι δυνατόν να αποκτούνται τόσο περισσότεροι ξένοι για κάθε θέση. Γενικώς, περισσότερα παιχνίδια, και δη, περισσότερα ανταγωνισιτκά παιχνίδια, σημαίνει περισσότερες ευκαιρίες σε όλους τους ποδοσφαιριστές της ομάδας, και ειδικά στους νεότερους.
• • Πέμπτον, οι φίλαθλοι μίας σχετικά μικρής ομάδας μεγάλης κατηγορίας (και ακόμη περισσότερο μίας επαρχιακής πόλης) αντί να θεωρούν ότι η ομάδα τους χάνει το 80% των αγώνων της και έτσι να αισθάνονται ότι «πρέπει» να υποστηρίζουν μία μεγάλη ομάδα, και άρα να πηγαίνουν στην πόλη τους και να γεμίζουν το γήπεδο μόνο με τα δυνατά ονόματα (μάλιστα τιθόμενοι αντίπαλοι της πόλης τους), θα βλέπουν ότι η ομάδα τους πηγαίνει καλύτερα στο σκληρό και ανταγωνισιτκό Α2, εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον. Όταν μάλιστα καταφέρνουν να πλησιάζουν την Α1, ακόμα καλύτερα, διότι θα δίνουν διπλάσια παιχνίδια με τις «μεγάλες ομάδες», άρα το κίνητρο θα είναι τεράστιο για άνοδο. Έτσ, θα αυξήσουν και τη φίλαθλή τους βάση στις πόλεις τους, η οποία είναι δεδομένο ότι υπάρχει σε κάθε πόλη, απλά αδιαφορεί λόγω κακών αποτελεσμάτων.

• Συνολικά, θα έλεγα ότι προσφέρει τη δυνατότητα και στον τύπο να ασοχλείται περισσότερο με τις μεσαίες ομάδες (χαμηλές Α1 ή όλες της Α2 ή ακόμα και τις δυνατές της Β, εφόσον η πιθανή άνοδος θα κάνει ενδιαφέρον και αυτό το πρωτάθλημα), αλλά και θα διευκολύνει την τροφοδοσία των ποδοσφαιριστών από τις ακαδημίες τους ή τις επαρχιακές ομάδες προς τις μεγάλες. Ο ανταγωνισμός δε, θα είναι πολύ μεγαλύτερος, για περισσότερες ομάδες, χωρίς να μένει κάποια κατηγορία χωρίς ενδιαφέρον.
  • Στην Α1, δεδομένου ότι 5 βγαίνουν στην Ευρώπη και 1 θα υποβιβάζεται, αν 2 ακόμα διεκδικούν είτε το πρώτο, είτε να αποφύγουν το δεύτερο, αυτό θα κρατάει ζωνταντό ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο λεπτό της τελευταίας αγωνιστικής σε όλους.
  • Στην Α2, αν 1 ανεβαίνει και 2 υποβιβάζονται, δεδομένης της σχετικής ισοδυναμίας των ομάδων στην κατηγορία αυτή (όπου δεν θα  υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ του 1ου και του 10ου), πάλι θα κρατιέται ζωντανό ενδιαφέρον ως το τέλος.

Ο ανταγωνισμός πάει πακέτο με το ενδιαφέρον. Σε μία Α Εθνική 14 ομάδων, όπου οι 8 θα σταματάνε τον Μάρτιο, το ενδιαφέρον παύει για το 60% των ποδοσφαιριστών της μεγαλύτερης κατηγορίας μας νωρίς. Σε μία σύνθεση Α1/Α2 10+10=20 ομάδων, θα έχουμε μεγαλύτερο ανταγωνισμό, για μεγαλύτερο διάστημα, για περισσότερες ομάδες, με ευκαιρίες διεύρυνσης φίλαθλου κοινού σε όλες τις ομάδες, με ασύγκριτα περισσότερες ευκαιρίες ανάδειξης νέων ποδοσφαιριστών, και εν τέλει, περισσότερα τηλεοπτικά δικαιώματα, διότι και πάλι το ενδιαφέρον θα είναι ζωτικής σημασίας σε 36+36=72 παιχνίδια των δύο πρώτων κατηγοριών.

Προσθήκες, ιδέες, σχόλια, αντιρρήσεις, διαφωνίες, επαναθεωρήσεις, όλα ευπρόσδεκτα!

Ανδρέας Στ.